گاستروانتریت در دامپزشکی یکی از بیماری‌های مهم در این رشته و حیوانات مورد معاینه خصوصا سگ‌ها می باشد.گاستروآنتریت در سگ‌ها یک شرایط معمول است که با التهاب معده و روده‌ها همراه است و به تبع آن اسهال و اغلب استفراغ نیز رخ می‌دهد. اسهال معمولاً همراه با استفراغ است.
اسهال ممکن است شدید، ناگهانی و آبکی باشد، یا ممکن است حیوان حرکات روده‌ای متعدد‌تر یا مدفوع‌های نرم‌تری داشته باشد. گاهی خون در مدفوع مشاهده می‌شود. علائم دیگر گاستروانتریت شامل: تهوع، لیس زدن و بلع زیاد، ناراحتی شکمی، معده گازی یا گرگری می‌شود. با این حال، اغلب علت این بیماری ناشناخته است، به ویژه زمانی که بیماری به تنهایی و بدون نیاز به آزمایش‌های بیشتر بهبود می‌یابد.
تشخیص گاستروآنتریت معمولاً بر اساس علائم انجام می‌شود، به ویژه اگر علت مشکوکی برای مشکل معده سگ وجود داشته باشد. اگر شرایط بهبود نیابد یا به طور مکرر بازگردد، آزمایش‌های بیشتری مانند آزمایش‌های خون، ادرارشناسی، اسکن التراسونوگرافی یا ایکس‌ری پیشنهاد می‌شود. اگر اسهال ادامه داشته باشد، نمونه مدفوع ممکن است به آزمایشگاه ارسال شود تا علت پایه‌ای بیماری پیدا شود
.درمان اولیه اصلی گاستروآنتریت در سگ‌ها معمولاً حمایتی است و به شدت علائم بستگی دارد.
اگر سگ هنوز حالت بیماری ندارد و علائم تازه آغاز شده‌اند، ممکن است درمان در خانه پیشنهاد شود. بهتر حتماً جهت معاینه و درمان و تجویز داروهای مورد نیاز این بیماری با دامپزشک مشورت شود.
پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها نیز می‌توانند به بازسازی میکروبیوم طبیعی روده کمک کنند.
سگ‌هایی که گاستروآنتریت شدید دارند، می‌توانند به سرعت خشکی پیدا کنند و دهیدراته شوند که این موضوع میتواند بسیار جدی باشد. اگر خشکی مشکوک باشد، ممکن است مایعات وریدی به سگ تزریق شود تا سگ مجدداً هیدراته شود.
به طور خلاصه، گاستروآنتریت در سگ‌ها یک شرایط معمول است که میتواند علل مختلفی داشته باشد.این بیماری معمولاً بر اساس علائم تشخیص داده می‌شود و اگر شرایط بهبود نیابد یا به طور مکرر بازگردد، ممکن است نیاز به آزمایش‌های بیشتری داشته باشد.
گاستروآنتریت در سگ‌ها میتواند به وسیلهٔ عوامل متنوعی ایجاد شود، از جمله: بی‌احتیاطی در تغذیه (مصرف غذاهایی که نباید می‌خوردند مانند شیرینیجات و شکلات که برای سگ‌ها مضر است)، انگل‌های روده‌ای، ویروس‌ها، عفونت‌های باکتریایی، حساسیت‌ها یا حساسیت‌های غذایی، مسدودی روده‌ای و بیماری‌های ژنتیکی یا پیش‌زمینه‌ای.
بی‌احتیاطی در تغذیه یکی از علل متداول گاستروآنتریت است و ممکن است زمانی رخ دهد که سگ غذایی را مصرف کند که قسمتی از رژیم غذایی روزانه‌اش نباشد، مانند غذاهای فاسد، زباله یا جسم خارجی. این موضوع میتواند منجر به مشکلات معده و اسهال شود. انگل‌های روده‌ای نیز می‌توانند گاستروآنتریت در سگ‌ها ایجاد کنند.
این انگل‌ها از طریق آب آلوده، خاک یا مدفوع منتقل می‌شوند. انگل‌های روده‌ای معمول در سگ‌ها شامل کرم‌های گردنی، کرم‌های قلابی، کرم‌های تاپی و کوکسیدیا (از انگل‌های مشهور که در طیور بسیار کشنده هستند.) هستند. ویروس‌ها و عفونت‌های باکتریایی نیز می‌توانند گاستروآنتریت در سگ‌ها ایجاد کنند. این عفونت‌ها از طریق غذا، آب یا مدفوع آلوده منتقل می‌شوند.
عفونت‌های باکتریایی که می‌توانند گاستروآنتریت را در سگ‌ها ایجاد کنند، شامل سالمونلا، ای کولای و کلستریدیوم می‌شوند. حساسیت‌ها نیز می‌توانند گاستروآنتریت را در سگ‌ها ایجاد کنند.
این حساسیت‌ها می‌توانند معده را آزار دهند، اسهال ایجاد کنند و علائم دیگری نیز داشته باشند. متداول‌ترین آلرژن‌های غذایی برای سگ‌ها شامل گوشت گاو، لبنیات، مرغ و گندم هستند. انسداد روده نیز میتواند گاستروآنتریت را در سگ‌ها ایجاد کند. این ممکن است زمانی رخ دهد که سگ یک جسم خارجی را بخورد که در دستگاه گوارشش جا می‌ماند. انسداد میتواند معده را آزار دهد، استفراغ ایجاد کند و اسهال داشته باشد.
بیماری ژنتیکی یا پیش‌زمینه نیز میتواند گاستروآنتریت را در سگ‌ها ایجاد کند. برخی نژادهای سگ‌ها، مانند ژرمن شپرد، نسبت به سایر نژادها حساس‌تر به گاستروآنتریت هستند. این نژادها ممکن است دارای تمایل ژنتیکی به برخی شرایط باشند که میتواند گاستروآنتریت را ایجاد کند از جمله این شرلیط می توان بیماری التهابی روده (IBD) را نام برد..
درمان اولیه اصلی برای گاستروآنتریت در سگ‌ها معمولاً حمایتی است و به شدت علائم بستگی دارد. اگرمدفوع سگ هنوز روشن است، خوب غذا می‌خورد و علائم تازه آغاز شده‌اند، ممکن است درمان در خانه پیشنهاد شود، به ویژه اگر علائم فقط خفیف باشند.
این درمان ممکن است شامل منع غذا برای ۱۲ تا ۲۴ ساعت باشد تا به سیستم گوارش فرصت استراحت داده شود، سپس به تدریج غذا را در وعده‌های کوچک و مکرر معرفی کنید. پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها نیز می‌توانند برای بازگرداندن میکروبیوم طبیعی روده به کمک کنند.
سگ‌هایی که گاستروآنتریت شدید دارند، می‌توانند به سرعت خشک شوند که میتواند بسیار جدی باشد. اگر تشنج مشکوک است، ممکن است مایعات وریدی برای هیدراته شدن سگ داده شود. داروی ضد تهوع (ضد استفراغ) نیز ممکن است برای جلوگیری از استفراغ و تهوع داده شود و اگر عفونت باکتریایی مشکوک است، ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز شود.
به طور خلاصه، گاستروآنتریت در سگ‌ها یک شرایط معمول است که میتواند دارای علل مختلفی باشد. معمولاً بر اساس علائم و تاریخچه پزشکی تشخیص داده می‌شود و درمان حمایتی است و به شدت علائم بستگی دارد. اگر شرایط بهبود نیابد یا به طور مکرر بازگردد، آزمایش‌های بیشتری ممکن است برای تشخیص علتپایه‌ای و زیرین لازم باشد.
پیشگیری کلید اصلی جلوگیری از گاستروانتریت در سگ‌ها است، از جمله دوری از غذاهای آلوده، آب و مدفوع حیوانات بیمار و نظارت بر رژیم غذایی برای جلوگیری از حساسیت‌ها یا حساسیت‌ها. علائم گاستروآنتریت در سگ‌ها ممکن است متفاوت باشد، اماهمانطور که گفته شد شایع‌ترین علائم استفراغ و اسهال هستند.
اسهال ممکن است شدید، ناگهانی و آبکی باشد، یا ممکن است حیوان بیمار حرکات روده‌ای متداول‌تر یا مدفوع‌های نرم‌تری داشته باشد. گاهی اوقات می‌توان خون را در مدفوع مشاهده کرد
وجود خون در اسهال و مدفوع سگ محتمل است. اگر گاستروآنتریت بدون درمان باقی بماند، میتواند به یک شرایط جدی‌تر به نام سندرم اسهال خونریزی حاد (AHDS) یا گاستروآنتریت خونریزی (HGE) پیش برود که ممکن است کشنده باشد.
اگر سگ نشانه‌های گاستروآنتریت را نشان دهد، به ویژه اگر استفراغ، خستگی یا نشانه‌های درد یا خشکی داشته باشند، مراقبت دامپزشکی را جستجو کنید. مراقبت دامپزشکی ممکن است شامل درمان حمایتی مانند درمان مایع و سرم تراپی، داروی ضد تهوع و پروبیوتیک‌ها برای بازگرداندن میکروبیوم طبیعی روده باشد.
در برخی موارد، آزمایش‌های بیشتری ممکن است برای تشخیص علت زیرین گاستروآنتریت لازم باشد. پیشگیری نکته‌ای بسیار مهم و حائز اهمیت در مدیریت گاستروآنتریت سگ‌ها است. این نکته شامل تغذیه توازن‌دار و مغذی، اجتناب از پسماندهای آلوده و غذاهایی که ممکن است برای سگ‌ها سمی باشند، و جلوگیری از دسترسی به زباله یا مواد مضر دیگر است.
معاینه دوره‌ای و منظم و واکسیناسیون نیز میتواند به جلوگیری از گاستروآنتریت ناشی از انگل‌های روده‌ای و عفونت‌های ویروسی کمک کند. ممکن است مخاط در مدفوع، تلاش و زور زدن در طول حرکات روده‌ای، دفع درمحیط خانه، ترشح زیاد دهان، ناراحتی شکمی، معده گازی یا گرگری و تغییر در کیفیت، مقدار، یا محل مدفوع از جمله سایر علایم بیماری باشد.
در برخی موارد، علت ناشناخته است، به ویژه زمانی که شرایط به تنهایی به سرعت بهبود می‌یابد بدون نیاز به آزمایش‌های بیشتر. بی‌احتیاطی در تغذیه، مانند خوردن سگ‌ها چیزی که نباید مصرف کنند، مانند غذاهای فاسد یا اجسام غیرغذایی، یکی از علل متداول گاستروآنتریت است.
حساسیت‌ها یا حساسیت‌ها نسبت به غذا نیز میتواند منجر به ایجاد این شرایط شود. ویروس‌ها، مانندکروناویروس، پاروویروس یا دیستمپر، و انگل‌های روده‌ای، مانند کرم گردی یا ژیاردیا، نیز می‌توانند گاستروآنتریت را ایجاد کنند.
تغییرات در فلور روده‌ای، حساسیت یا حساسیت به غذا، زخم‌های گوارشی (GI)، سرطان‌های GI، اجسام خارجی، انسداد روده، بیماری ژنتیکی یا پیش‌زمینه، و سموم، دیگر علل ممکن هستند.
گاستروآنتریت همچنین میتواند ناشی از گاستروآنتریت خونریزی (HGE) باشد، یک بیماری با علت ناشناخته که معمولاً سگ‌های نژاد کوچک جوان تا میان‌سن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
نحوه تشخیص بیماری گاستروانتریت در سگ‌ها
برای تشخیص گاستروآنتریت در سگ‌ها، لازم است به نشانه‌ها و علائم خاصی که ممکن است حضور این شرایط را نشان دهند، دقت کنید. در زیر مراحل کلیدی برای تشخیص گاستروآنتریت در سگ‌ها بر اساس منابع ارائه شده آمده است:
مشاهده علائم: به علائم متداول گاستروآنتریت در سگ‌ها توجه کنید، که شامل اسهال (که ممکن است آبکی، حاوی خون یا مکرر باشد)، استفراغ، تهوع، ترشح زیاد دهان، ناراحتی شکمی، معده گازی یا گرگری و نشانه‌های خستگی می‌شود.
تغییرات رفتاری: سگ خود را برای هر تغییر در رفتار مانند بیقراری، ضعف یا کاهش اشتها نظارت کنید، زیرا این نیز میتواند نشانه‌های گاستروآنتریت باشد
بررسی فیزیکی: بررسی فیزیکی سگ خود را انجام دهید و به وضعیت آب‌شویی، رنگ لثه و انعطاف پوست آن توجه کنید تا نشانه‌های خشکی، که میتواند عارضه جدی گاستروآنتریت باشد، بررسی شود
مشاوره دامپزشکی: اگر مشکوک به وجود گاستروآنتریت در سگ‌های خود هستید یا اگر نشانه‌های نگران‌کننده‌ای نشان می‌دهند، به مشاوره دامپزشکی به‌صورت سریع اقدام کنید. دامپزشک شما علائم سگ‌تان، تاریخچه پزشکی و ممکن است آزمایش‌های تشخیصی مانند آزمایش خون، ادرار، تجزیه و تحلیل مدفوع، ایکس‌ری یا التراسونوگرافی را برای تأیید تشخیص و کنار گذاشتن علل دیگر پیشنهاد دهد.
با توجه به نشانه‌ها، رفتار و مشاوره با دامپزشک، می‌توانید به‌طور موثر گاستروآنتریت در سگ‌ها را تشخیص دهید و درمان مناسب و به موقع را انجام دهید.
علائم گاستروانتریت در سگ‌ها
یکی از بیماری‌های مهم در رشته دامپزشکی گاستروانتریت بیماری خاص دستگاه گوارش سگ‌ها می‌باشد. اگرچه گاستروانتریت برای انسان‌ها ضرری ندارد اما، برخی از علل گاستروآنتریت در سگ‌ها می‌توانند زونوتیک باشند، به این معنا که می‌توانند به انسان‌ها منتقل شوند.
این شامل عفونت‌های باکتریایی مانند ای. کولای، سالمونلا و لیستریا است. با این حال، دیگر علل گاستروآنتریت در سگ‌ها، مانند پاروویروس و دیستمپر، مختص سگ‌ها هستند و برای انسان‌ها ضرری ندارند.
علل گاستروآنتریت در سگ‌ها میتواند متنوع باشد، از جمله بی‌احتیاطی در تغذیه، انگل‌های روده‌ای، ویروس‌ها، عفونت‌های باکتریایی، حساسیت‌های موردی یا حساسیت‌ها نسبت به غذا، انسداد روده و بیماری ژنتیکی یا پیش‌زمینه‌ای.
بدون نیاز به آزمایش‌های بیشتر. گاستروآنتریت در سگ‌ها میتواند بر اساس علائم، تاریخچه پزشکی و بررسی فیزیکی تشخیص داده شود.
در برخی موارد، آزمایش‌های بیشتری مانند آزمایش خون، ادرار، اسکن التراسونوگرافی یا ایکس‌ری پیشنهاد می‌شود. اگر اسهال ادامه دارد، نمونه مدفوع ممکن است به آزمایشگاه ارسال شود تا علت زیرین آن، مانند انگل‌های روده‌ای یا عفونت باکتریایی، بررسی شود.
انتقال بیماری گاستروانتریت در سگ‌ها
گاستروآنتریت در سگ‌ها میتواند از طریق روش‌های مختلف منتقل شود. مانند:
تماس مستقیم: گاستروآنتریت میتواند بین سگ‌ها بسیار آسان منتقل شود. ویروس از طریق ترشحات دهانی، استفراغ و مدفوع منتقل می‌شود. سگ‌ها می‌توانند از طریق تماس مستقیم، مانند لیسیدن یا بو کردن سطوح) یا به کاسه‌های آب مشترک، بیماری را به یکدیگر منتقل کنند.
انتقال غیرمستقیم: ویروس همچنین میتواند به صورت غیرمستقیم منتشر شود. اشیاء آلوده به مدفوع‌های آلوده می‌توانند به عنوان منبع عفونت عمل کنند. ویروس تا ۳ هفته پس از عفونت در مدفوع باقی می‌ماند. حتی سگ‌های بهبود یافته ممکن است به عنوان حامل‌ها عمل کنند.
پتانسیل زونوتیک: برخی از اشکال گاستروآنتریت در سگ‌ها، ناشی از عفونت‌های باکتریایی مانند E. coli یا سالمونلا، می‌توانند زونوتیک باشند، به این معنی که به انسان‌ها منتقل می‌شوند. با این حال، سندرم اسهال خونریزی حاد (AHDS)، هر چند جدی است، به عنوان مسری در نظر گرفته نمی‌شود. به یاد داشته باشید که به بهداشت خوب پایبند باشید و در صورت مشکوک بودن به گاستروآنتریت سگ‌تان یا در صورت داشتن هر گونه نگرانی در مورد انتقال یا پیشگیری، با یک دامپزشک مشورت کنید.
مراقبت از سگی که گاستروانتریت دارد
برای مراقبت از سگ با گاستروآنتریت، لازم است صاحب حیوان به طور سریع به مراقبت‌های دامپزشکی روی بیاورد تا علت و درمان این شرایط را تشخیص بدهند.
دامپزشک معمولاً سگ را بررسی می‌کند، سوالاتی در مورد علائم و تاریخچه پزشکی آن می‌پرسد و ممکن است آزمایش‌های تشخیصی مانند آزمایش خون، ادرار، یا تجزیه و تحلیل مدفوع را انجام دهد تا علل دیگر ممکن را کنار بگذارد.
در خانه، حفظ بهداشت و آرامش سگ، ارائه وعده‌های کوچک و مکرر از یک رژیم غذایی ملایم و نظارت بر علائم آن ضروری است.
اگر شرایط سگ بهبود نیابد یا در عرض چند روز بهتر نشود، لازم است به مراقبت دامپزشکی بیشتری روی آورید. با تشخیص و درمان به موقع، بیشتر سگ‌ها با گاستروآنتریت بهبود کامل می‌یابند.
بعد از بهبود سگ از گاستروآنتریت، مراقبت مناسب برای تضمین بهبود کامل و جلوگیری از وقوع مجدد ضروری است. در زیر مراحلی برای مراقبت از سگ پس از بهبود از گاستروآنتریت آمده است:
تغذیه با رژیم نسخه‌ای: دامپزشک شما ممکن است یک رژیم غذایی خاص نسخه‌ای را برای سگ‌ها و گربه‌ها که در حال بهبود از گاستروآنتریت هستند، توصیه کند. این ممکن است برای ۷-۱۰ روز باشد تا به مدت کافی به سیستم گوارشی آن‌ها فرصت استراحت داده شود. پس از این مدت، باید به تدریج حیوان خانگی‌تان را به غذای معمولی خود بازگردانید.
نظارت بر مصرف آب: اطمینان حاصل کنید که حیوان خانگی‌تان به آب تمیز دسترسی دارد و مصرف آب آن‌ها را نظارت کنید تا از خشکی جلوگیری شود.
تبدیل تدریجی به غذای معمولی: پس از ۷-۱۰ روز، به تدریج حیوان خانگی‌تان را به غذای معمولی خود بازگردانید. با مخلوط کردن مقدار کمی از غذای معمولی آن‌ها با رژیم نسخه‌ای شروع کنید و به تدریج مقدار غذای معمولی را افزایش دهید و مقدار رژیم نسخه‌ای را در طی چند روز کاهش دهید.
نظارت بر نشانه‌های هشداردهنده: نگه داشتن چشم بر روی نشانه‌های هشداردهنده مانند استفراغ، اسهال یا خستگی ضروری است. اگر حیوان خانگی‌تان هر یک از این علائم را تجربه کند، به دامپزشک خود فوراً اطلاع دهید.
جلوگیری از وقوع مجدد: برای جلوگیری از وقوع مجدد گاستروآنتریت، از جمع‌آوری غذا، آب و مدفوع آلوده، نظارت بر رژیم غذایی برای جلوگیری از حساسیت‌ها یا حساسیت‌ها، و از تماس با سموم خودداری کنید.
با پیروی از این مراحل، می‌توانید از بهبود کامل سگ‌های خود از گاستروآنتریت اطمینان حاصل کنید و از وقوع مجدد جلوگیری کنید.
درمان بیماری گاستروانریت سگ‌ها
گزینه‌های درمانی برای گاستروانتریت در سگ‌ها شامل مجموعه‌ای از اقدامات حمایتی و داروها برای رسیدگی به علائم و علل زمینه‌ای این شرایط است. در اینجا گزینه‌های درمانی رایج بر اساس منابع ارائه شده آورده شده است:
مراقبت‌های حمایتی:
فراهم کردن مقادیر کمی از مایعات شفاف مانند آب، گاتورید، پدیالایت یا سایر محلول‌های الکترولیتی هر ۲ ساعت، اما تنها پس از توقف استفراغ برای ۶ تا ۸ ساعت.
ارائه وعده‌های غذایی مکرر و کوچک از همبرگر و برنج پخته یا مرغ و برنج پخته، حدود ¼ فنجان یا کمتر در هر تغذیه، در صورتی که سگ پس از ۱۲ ساعت مایع را استفراغ نکند.
اجتناب از داروهای بدون نسخه یا داروهای تجویزی بدون مشورت با دامپزشک.
داروها:
تجویز داروهای ضد استفراغ، آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد اسید مخصوص سگ‌ها، بسته به وضعیت سگ و علت زمینه‌ای.
استفاده از داروهای ضد تهوع و استفراغ، داروهای ضد اسهال و تزریقات ضد استفراغ (ضد بیماری) برای مدیریت علائم.
بستری شدن:
سگ‌هایی با گاستروانتریت شدید، به‌ویژه اگر به سندرم اسهال خونریزی حاد (AHDS) پیشرفت کند، ممکن است نیاز به بستری شدن برای درمان تهاجمی IV، تکمیل الکترولیت و دارو داشته باشند.
بستری شدن ممکن است برای سگ‌هایی با AHDS برای رسیدگی به کم‌آبی تهدیدکننده زندگی و ارائه مراقبت مناسب ضروری باشد.
مدیریت تغذیه‌ای:
تغذیه با رژیم غذایی بسیار قابل هضم مانند مرغ پخته یا مرغ بدون پوست برای چند هفته برای کمک به بهبود روده سگ و بازگرداندن اشتهای آن.
در نظر گرفتن مکمل فیبر غذایی برای سگ‌هایی با اسهال روده بزرگ برای ترویج عملکرد کولونی نرمال و دفع.
درمان مایعات:
- انجام درمان مایعات برای رسیدگی به از دست دادن مایعات و عدم تعادل الکترولیتی که ممکن است به دلیل گاستروانتریت حاد رخ دهد.
به طور خلاصه، گزینه‌های درمانی برای گاستروآنتریت در سگ‌ها بر روی مراقبت‌های حمایتی، داروها برای مدیریت علائم، بستری در موارد شدید، مدیریت تغذیه‌ای، درمان مایعات و استفاده از پروبیوتیک‌ها برای کمک به بهبود و بازیابی سلامتی روده تمرکز دارد.
مشاوره با دامپزشک برای تشخیص صحیح و برنامه درمانی سفارشی برای هر سگ بسیار حائز اهمیت است.
آنتی بیوتیک تراپی در درمان گاستروانریت سگ
مدت زمانی که برای اثرگذاری آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان گاستروآنتریت در سگ‌ها نیاز است، بسته به شدت بیماری، علت زیرین و آنتی‌بیوتیک مورد استفاده متفاوت است.
به طور کلی، آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است بعد از شروع درمان، تأثیری بر علائم گاستروآنتریت داشته باشند، اما ممکن است چند روز تا یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا سگ به طور کامل بهبود یابد. در برخی موارد، مانند سندرم اسهال خونریزی حاد (AHDS)، آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان بخشی از درمان مایع تراپی تهاجمی برای رسیدگی به کم‌آبی که تهدیدکننده زندگی حیوان است و درمان عدم تعادل الکترولیتی، ممکن است استفاده شوند.
با این حال، درمان آنتی‌بیوتیکی معمول برای سگ‌ها یا گربه‌ها با گاستروآنتریت حاد توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است در درمان علت پایه‌ای مؤثر نباشد و ممکن است عوارض طولانی‌مدت بر روی میکروبیوم سگ داشته باشد.
رعایت برنامه درمانی ارائه شده توسط دامپزشک، که ممکن است شامل ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضد استفراغ، ضد اسیدها و مراقبت‌های حمایتی مانند درمان مایعات و مدیریت تغذیه باشد، بسیار مهم است. اگر وضعیت سگ بهبود نیابد یا بدتر شود، تماس با دامپزشک برای ارزیابی و درمان بیشتر ضروری است.
داروهای معمول استفاده شده برای درمان گاستروآنتریت در سگ‌ها شامل آنتی‌بیوتیک‌ها مانند مترونیدازول، که همچنین میتواند نقش ضد التهلبی داشته باشد است.
آنتی‌بیوتیک‌های معمول استفاده شده برای درمان گاستروآنتریت در سگ‌ها شامل مترونیدازول، انروفلوکساسین، آمپی‌سیلین، تیلوسین و اموکسی‌سیلین/کلاوولانیک اسید هستند.
مترونیدازول برای درمان باکتری‌های خاصی که ممکن است گاستروآنتریت حاد را ایجاد کنند، مانند Clostridium perfringens، استفاده می‌شود. انروفلوکساسین یک فلوروکینولون است که در برابر مجموعه‌ای از عفونت‌های باکتریایی، از جمله عفونت‌های گاستروآنتریت، موثر است.
آمپی‌سیلین یک آنتی‌بیوتیک از نوع پنی‌سیلین است که در برابر مجموعه‌ای از عفونت‌های باکتریایی، از جمله عفونت‌های گاستروآنتریت، موثر است. تیلوسین نیز کاربرد درمانی دارد.
داروهای گوارشی و ضد تهوع استفاده شده در درمان گاستروانتریت
داروهای ضد تهوع و استفراغ، مانند سرنیا (ماروپیتانت)، ممکن است به صورت تزریق زیر پوست یا به عنوان قرص به منظور جلوگیری از استفراغ تجویز شوند. داروهای ضد اسهال نیز استفاده می‌شوند، اما به طور معمول در حیوانات کوچک استفاده نمی‌شوند، زیرا اسهال با بهبود وضعیت زیرین بهبود می‌یابد. محافظت‌کننده‌های گوارشی، مانند پپسید (فاموتیدین) و پریلوزک (اومپرازول)، برای جلوگیری از تجمع اسید و در نتیجه زخم‌زایی استفاده می‌شوند.
این داروها می‌توانند به صورت تزریق زیر پوست در بیمارستان تجویز شوند و سپس با مصرف دهانی در خانه پیگیری شوند. پروبیوتیک‌ها، مانند پودرها و پاست‌های پروبیوتیک، تعادل باکتری‌ها را در روده بازسازی می‌کنند. داروی ضد اسید، مانند داروهای پوشش دهنده مخاط یا ضد اسیدها، در بیماران مشکوک به زخم معده روده تجویز می‌شود.
داروهای تسکین درد، مانند آپیوئیدها یا گاباپنتین، برای استفاده در بیماران با گاستروآنتریت حاد ایمن‌تر هستند. محرک‌های اشتها ممکن است به مدت کوتاه استفاده شوند، اگرچه بیشتر بیماران به محض کنترل درد و تهوع به خوردن باز می‌گردند. داروی ضد میکروبی، مانند ضد انگل، ضد پروتوزوآ و یا آنتی‌بیوتیک، در صورت لزوم تجویز می‌شود.
با این حال، به طور معمول، داروهای ضد اسهال خاصی در حیوانات کوچک استفاده نمی‌شوند؛ اسهال با بهبود وضعیت زیرین بهبود می‌یابد. لازم به ذکر است که استفاده از برخی داروها، مانند داروهای مهار کننده اسید، در مطالعاتی در مورد سگ‌ها و گربه‌ها با گاستروآنتریت ساده، مفید اثبات نشده است و بنابراین به طور معمول برای موارد کوتاه توصیه نمی‌شوند.
تغییر رژیم غذایی سگ برای درمان گاستروانتریت
تغییرات در رژیم غذایی میتواند نقش مهمی در درمان گاستروآنتریت در سگ‌ها ایفا کند. تغییرات موقت در رژیم غذایی معمولاً بخشی از برنامه درمانی برای سگ‌ها با گاستروآنتروپاتی حاد است. در زیر توصیه‌های تغذیه‌ای آمده‌اند که میتواند در درمان گاستروآنتریت در سگ‌ها موثر باشد بر اساس منابع ارائه شده:
کاهش حجم غذا: دوره‌های کوتاه (۲۴-۳۶ ساعت) کاهش حجم غذا برای سگ‌ها با گاستروآنتروپاتی حاد غیرخطرناک مناسب است تا شدت و فراوانی استفراغ را کاهش دهد، از دست دادن مایعات اضافی را کمینه کند و ناراحتی را کاهش دهد.
تغذیه داخلی: تغذیه داخلی زودرس، یا “تغذیه از طریق اسهال”، نشان داده شده است که در حین اسهال حاد در سگ‌ها به حفظ سلامت روده کمک می‌کند. هدف اولیه تغذیه حدود ۲۵٪ تا ۳۳٪ از نیازهای انرژی استراحت (RER) به تقسیم در ۳ تا 6۶ وعده در روز میتواند به بهبود مخاط روده کمک کند.
رژیم غذایی کم چرب و قابل هضم: رژیم‌های بی‌خطر، قابل هضم و کم چرب به مقدار‌های کوچک و مکرر معمولاً در درمان گاستروآنتریت توصیه می‌شوند. تغذیه با غذاهای درمانی که بسیار قابل هضم و سبک بر روی دستگاه گوارش تأثیر می‌گذارد، میتواند مفید باشد.
رژیم غذایی هیدرولیز شده یا پروتئین نوآوری: اگر سگ شما حساسیت یا آلرژی به غذا دارد، دامپزشک ممکن است یک رژیم غذایی با پروتئین هیدرولیز شده یا پروتئین نوآوری تجویز کند تا گاستروآنتریت را درمان کند.
قابلیت هضم بالا: انتخاب رژیم‌های با قابلیت هضم بالا برای کمک به بازیابی مخاط و کمینه کردن تشدید اسهال یا استفراغ میتواند مفید باشد. مفهوم “تغذیه حداقل لومینال” توصیه می‌کند که تنها ۲۵ درصد انرژی سگی که در حال استراحت است سبب گوارش و جذب غذا شود.
پیشگیری از گاستروانتریت در سگ‌ها
پیشگیری از گاستروآنتریت در سگ‌ها شامل چندین تدابیر است که میتواند خطر ابتلا به این بیماری را کمینه کند. این تدابیر به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:
جلوگیری از جست‌وجوی غذا: سگ‌هایی که جست‌وجو می‌کنند، احتمال مصرف غذاهای فاسد یا خام، اجسام غیرغذایی یا سایر غذاهای نامناسب انسانی را بیشتر دارند که میتواند به گاستروآنتریت منجر شود. بنابراین، مهم است سگ خود را از جست‌وجوی غذا دور نگه داشته و غذاهای نامناسب انسانی را از دسترس آن‌ها دور نگه دارید.
معرفی آرام آرام غذاهای جدید: هنگام معرفی غذاهای جدید به رژیم غذایی سگ‌های خود، ضروری است که این کار را به آرامی انجام دهید. این میتواند کمک کند تا تغییرات ناگهانی در فلور روده‌ای آن‌ها که میتواند به گاستروآنتریت منجر شود، جلوگیری شود.
به‌روزرسانی واکسیناسیون‌ها: واکسیناسیون‌ها می‌توانند سگ‌ها را از ویروس‌هایی که می‌توانند گاستروآنتریت را ایجاد کنند، مانند پاروویروس یا دیستمپر، محافظت کنند.
اطمینان از ترتیب منظم درمان‌های ضدکرم: درمان‌های منظم ضدکرم میتواند از انگل‌های روده‌ای که می‌توانند گاستروآنتریت را ایجاد کنند، مانند کرم گرد و گیاردیا، جلوگیری کند.
تغذیه با رژیم غذایی متعادل: تغذیه با رژیم غذایی متعادل که کم چرب و با فیبر قابل هضم بالا است، میتواند از بیشتر موارد گاستروآنتریت جلوگیری کند. اگر سگ شما حساسیت یا آلرژی به غذا دارد، دامپزشک ممکن است یک رژیم غذایی با پروتئین هیدرولیز شده یا پروتئین نوآوری تجویز کند.
جلوگیری از تماس با سموم: دور نگه داشتن سگ از سموم، مانند مواد شیمیایی خانگی یا گیاهان سمی، میتواند از گاستروآنتریت جلوگیری کند.
جلوگیری از انسداد روده: دور نگه داشتن سگ از اشیاء غیرغذایی که ممکن است مصرف کنند، میتواند از انسداد روده جلوگیری کند که میتواند به گاستروآنتریت منجر شود.
مدیریت استرس: استرس میتواند به گاستروآنتریت کمک کند، بنابراین مدیریت سطح استرس سگ‌های خود، به ویژه در زمان‌های تغییر مانند انتقال به خانه جدید یا معرفی حیوان خانگی جدید، بسیار مهم است.
معاینات دوره‌ای دامپزشکی: معاینات دوره‌ای دامپزشکی میتواند به تشخیص هرگونه بیماری زیرین که ممکن است به گاستروآنتریت منجر شود، کمک کند. با پیروی از این تدابیر، می‌توانید خطر گاستروآنتریت در سگ‌های خود را کمینه کنید و به سلامت و رفاه کلی آن‌ها اطمینان حاصل کنید.